„Zaduszki staszicowskie” – wieczór wspomnieniowy

Jesienny listopad sprzyja zadumie i wspomnieniom. Przywołujemy w swej pamięci osoby, które były nam bliskie, drogie. Przypominamy sobie o ludziach, którzy odcisnęli ślad w naszym życiu czasem je ubarwiając, a czasem radykalnie zmieniając nasze ścieżki.

Stowarzyszenie „Staszic” zgodnie ze swoim zwyczajem zaprosiło mieszkańców Hrubieszowa na „Zaduszki staszicowskie”. Spotkanie odbyło się 13 listopada 2015 w auli szkolnej Zespołu Szkół nr 2 i było trzecim z tego cyklu. Wzięli w nim udział dawni i obecni uczniowie oraz nauczyciele gimnazjum i liceum ogólnokształcącego, a także członkowie rodzin i znajomi wspominanych przy okazji naszego spotkania osób oraz przyjaciele szkoły.

Tegoroczne „Zaduszki staszicowskie” poświęcone były dwom kobietom – nauczycielkom i wychowawczyniom kilku pokoleń Hrubieszowian – ś.p. Paniom Irenie Skrobiszewskiej oraz Marii Bałaj – Jakubiak.

Spotkanie otworzyły prezes Stowarzyszenia, pani Anna Modzelewska oraz dyrektor Zespołu Szkół nr 2, pani Alicja Borkowska dziękując gościom za ich obecność i zapraszając do wspólnego przeżywania chwil pełnych emocji i wspomnień. Uczestnikami wieczoru zawładnęła atmosfera zadumy, którą wykreowała jak co roku pani Łucja Watras, emerytowana nauczycielka wychowania fizycznego w ZS nr 2.

Przywołane zostały obrazy z życia wspominanych postaci. Zbliżenie na ich często zawiłe losy pozwalało słuchaczom poznać i zrozumieć charaktery i sposób postępowania tych pełnych pasji i poświęcenia kobiet.

Irena Skrobiszewska, której pokolenia uczniów nadały wdzięczny przydomek „Skrobia” żyła w latach 1914 – 2007, była córką polskiego oficera zamordowanego w Katyniu. Ukończyła studia w zakresie wychowania fizycznego i biologii na Uniwersytecie Poznańskim. Do Hrubieszowa trafiła w 1941 roku rozpoczynając pracę w naszej szkole od 1 września. Dała się poznać jako surowy i wymagający nauczyciel, silna i zdyscyplinowana kobieta, jednocześnie pełna ciepła i oddana swoim wychowankom. Swoje życie poświęciła pasjom społecznikowskim, działalności prozdrowotnej i artystycznej na rzecz młodzieży. W latach 1967 -1972 sprawowała funkcję dyrektora szkoły.

Maria Bałaj – Jakubiak, wspominana jako „uśmiechnięta kraina łagodności” żyła w latach 1939 – 2012. Nauczała biologii i wychowania fizycznego. W naszej szkole pracowała w latach 1963 – 1982, pełniąc w tym czasie w latach 1977 -1982 funkcję zastępcy dyrektora szkoły. Do liceum wróciła jeszcze na krótko, pracę kończąc w roku 1991. Wychowywała młodzież nie tylko ją ucząc, ale także poprzez sztukę – prowadziła bowiem zajęcia taneczne. Była osobą niekonfliktową i niezwykle życzliwą, skromną i optymistycznie nastawioną do życia.

Wspomnieniom towarzyszyła poezja i muzyka w wykonaniu uczennic gimnazjum i liceum. Wystąpiły Aleksandra Nowosad, Aleksandra Tlak, Małgorzata Borkowska i Aleksandra Trześniowska.

Nastrój sprzyjał rozmowom. Swoimi refleksjami podzieliła się córka ś.p. pani Marii Jakubiak – Beata, p. Krystyna Rybińska – Smyk, p. Helena Bojarczuk, p. Marek Kitliński. Wieczór ożywił wiele wspomnień, dał także możliwość odnowienia lub podtrzymania kontaktu z dawno niewidzianymi znajomymi.

Wszystkim przybyłym dziękujemy za obecność i zaangażowanie. Mamy także nadzieję na kolejne spotkanie, na które zapraszamy już dziś.

Simple Image Gallery Extended