„Milena goni Andrzeja” czyli … co sód ma wspólnego z wróżbami andrzejkowymi?

Chemia to nic innego jak kolorowe, dymiące zlewki oraz „znikające łyżeczki” Agnieszki. A przynajmniej tak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka.
29 września 2016 roku klasa pierwsza biologiczno-chemiczna wraz z wychowawcą Anną Modzelewską oraz opiekunem Anną Jańczuk miała okazję uczestniczyć w niesamowitych pokazach naukowych, które zostaną w naszej pamięci jeszcze długo – jako pełne radości wspomnienie młodych, licealnych lat.

A zaczęło się niewinnie. „Kto przyszedł z psem? Kto ma szczekający gaz?” to niektóre z pytań, które mogliśmy usłyszeć na pokazach chemicznych na Wydziale Chemii Uniwersytetu Marii-Curie Skłodowskiej w Lublinie. Sprawcą „szczekającego” zamieszania okazał się wodór. Sygnalizował nam niebezpieczeństwo, które objawiło się w postaci okrutnych i zastraszających wybuchów. Na szczęście lekka utrata słuchu okazała się chwilowa.
Jednak co nas nie zabije, to nas wzmocni. Po małej dawce adrenaliny przeszliśmy do kolejnej części „naukowego spektaklu”. Zaprezentowane doświadczenia chemiczne wprawiły uczniów w nastrój iście pozazmysłowy. Z ogromnym zainteresowaniem śledziliśmy losy sodu, jednego z najbardziej aktywnych chemicznie metali w reakcji z wodą. Czuliśmy oczarowanie i zainteresowanie, a działo się to za sprawą „chemicznych wróżb andrzejkowych”, które wywołały wiele pozytywnych emocji wśród zebranych młodych chemików. Pierwszą przepowiednią była próba dopasowania dwóch imion: Mileny i Andrzeja. „Milena, wyjdź z tych krzaków” – komentował profesor. Na szczęście druga próba okazała się być bardziej pomyślna. A na pewno dla każdej Oli i każdego Dawida, ponieważ sód i woda wywróżyły im dobrą przyszłość.
Mogliśmy poznać i samodzielnie zbadać odczyn roztworów za pomocą znanych nam wskaźników i tych niedostępnych o egzotycznie brzmiących nazwach jak np. błękit Nilu czy czerwień Kongo. Następnie były reakcje redox i zmiany kolorów w zależności od środowiska no i cudne srebrne lustro czyli słynna próba Tollensa. Nasza koleżanka, Agnieszka badała właściwości metali i ich stopów – to jej udziałem była znikająca w gorącej wodzie srebrzysta łyżeczka; ciekawe z jakiego stopu została wykonana?
Niestety, czas dobiegał końca. Musieliśmy pożegnać się z własnoręcznie wytworzoną „średnio bezpieczną lampą”, balonami, kolorowymi osadami, ciekłym azotem, znikającymi łyżkami oraz sprężynami, które dla nas sprężynami być przestawały.
Dzięki kadrze pracowników Wydziału Chemii UMCS: mgr Iwonie Rusinek, dr Annie Siateckiej oraz dr Andrzejowi Sienkiewiczowi z ogromną ciekawością i zaangażowaniem obserwowaliśmy interesujące doświadczenia. Prowadzący skromnie ochrzcili całą swoją prezentację jako „barmańskie pokazy”, na co uczestnicy nie mogli tak po prostu przystać. Zajęcia były bardzo dynamiczne, ciekawie prezentujące i wyjaśniające wiele ważnych aspektów chemicznych.
Tuż po wyjściu z sali wykładowej zostaliśmy zaproszeni przez panią mgr Iwonę Rusinek do Pracowni Chemii Ogólnej w Zakładzie Chemii Ogólnej i Koordynacyjnej. Mogliśmy poznać miejsce pracy i nauki wykładowców i studentów pierwszego roku różnych kierunków chemii. Pani Anna Modzelewska bez trudu odnalazła swoje stanowisko pracy sprzed lat….., to było miłe przeżycie. W tej pracowni wśród odczynników chemicznych poczuliśmy się jak studenci ; kto wie, może za trzy lata będzie to miejsce jednego z nas…
Z zadowoleniem na twarzach powróciliśmy do Hrubieszowa, wzbogaceni o nową wiedzę. Zainspirowani badawczo myślimy jak najszybciej i najlepiej wykorzystać na lekcjach chemii zdobyte przez nas doświadczenia.

Klaudia Paluch Ib

Simple Image Gallery Extended